چو محو عشق شدی رهنما چه می جویی

به بحر غوطه زدی ناخدا چه می جویی

متاع خانه آیینه حیرت است اینجا

تو دیگر از دل بیمدعا چه می جویی

عصا ز دست تو انگشت رهنما دارد

توگرنه کوردلی از عصا چه می جویی

جز این که خرد کند حرص استخوان ترا

دگر ز سایهٔ بال هما چه می جویی

به سینه تانفسی هست دل پریشان است

رفوی جیب سحر از هوا چه می جویی

سر نیاز ضعیفان غرور سامان نیست

به غیر سجده ز مشتی گیا چه می جویی

صفای دل نپسندد غبار آرایش

به دست آینه رنگ حنا چه می جویی

ز حرص ، دیدهٔ احباب حلقهٔ دام است

نم مروت ازین چشمها چه می جویی

چو شمع خاک شدم در سراغ خویش اما

کسی نگفت که در زیر پا چه می جویی

ز آفتاب طلب شبنم هوا شده ایم

دل رمیدهٔ ما را زما چه می جویی

بجز غبار ندارد تپیدن نفست

ز تار سوخته بیدل صدا چه می جویی